رابطه بین عملکرد خانواده، تمایزیافتگی خود و رضایت از زندگی با نگرش به ازدواج در فرزندان جانبازان

اهداف: اثرات نامطلوب جنگ روی فرزندان جانباز به‌خوبی ثابت شده است. با این وجود، تحقیقات کمی تاثیر آن را روی ازدواج و نگرش فرزندان به ازدواج مشخص کرده است. هدف این پژوهش بررسی رابطه تمایزیافتگی خود، عملکرد خانواده و رضایت از زندگی با نگرش به ازدواج فرزندان جانباز بود. ابزار و روش‌ها: پژوهش توصیفی- همبستگی حاضر در سال 1397 روی 300 نفر از فرزندان جانباز واحدهای مختلف بنیاد شهید و امور ایثارگران قائم‌شهر انجام شد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه فرزندان جانباز شهرستان قائم‌شهر در سال مذکور بودند. آزمودنی‌ها به روش در دسترس انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از مقیاس نگرش به ازدواج، تمایزیافتگی خود، سنجش عملکرد خانواده و مقیاس رضایت از زندگی جمع‌آوری شدند. به‌منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها روش همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه به شیوه گام‌به‌گام به کار رفتند. نرم‌افزار SPSS 21 نیز استفاده شد. یافته‌ها: رابطه منفی و معنی‌داری بین عملکرد خانواده با نگرش به ازدواج (0.30-=r؛ 0.05>p) و رابطه مثبت معنی‌داری بین نگرش به ازدواج با تمایزیافتگی خود (0.25=r؛ 0.05>p) و رضایت از زندگی (0.23=r؛ 0.05>p) وجود داشت. 30% تغییرات نگرش به ازدواج ناشی از متغیرهای پیش‌بین عملکرد خانواده، خرده‌مقیاس‌های تمایزیافتگی شامل جایگاه من، واکنش‌پذیری هیجانی و رضایت از زندگی بود. همچنین از میان متغیرهای پژوهش، عملکرد خانواده بیشترین نقش را پیش‌بینی نگرش به ازدواج فرزندان جانباز داشت (0.01>p). نتیجه‌گیری: عملکرد خانواده، تمایزیافتگی خود و رضایت از زندگی می‌تواند در پیش‌بینی نگرش به ازدواج فرزندان جانباز نقش مهمی داشته باشد.